Alphilia
Een serie over geografie op postzegels door Arie Blaazer, aflevering 2
Een belangrijke rivier
De zegel op dit poststuk werd uitgegeven op 22 april 1951 ter gelegenheid van de definitieve vaststelling van de grens tussen de Duitse Democratische Republiek en Polen.
Boven de vredesduif schudden de presidenten van de DDR Wilhelm Pieck en van Polen Boleslaw Bierut elkaar de hand. De ‘grens van vrede en vriendschap’ werd in 1950 tijdens de Conferentie van Potsdam voorlopig vastgesteld langs de rivieren de Oder en de Neisse. In 1990, na de Duitse hereniging, werd het definitieve verdrag, dat de grens tussen beide landen bevestigde, ondertekend.
Een deskundige bondskanselier
Dominica (Commonwealth of) gaf in 1992 een postzegel uit ter gelegenheid van het feit dat het 25 jaar geleden was dat Konrad
Adenauer (1876-1967) overleed. Adenauer werd in 1949 de eerste bondskanselier van West Duitsland.
Op de postzegel zien we de verdeling van Berlijn in de verschillende bezettingszones na de Tweede Wereldoorlog. De (onduidelijke) vlaggen geven aan door welk land een deel van het na-oorlogse Berlijn werd bezet/bestuurd. Het latere West Duitsland kreeg in 1949 weer een eigen regering met als hoofdstad Bonn. Oost Duitsland bleef veel langer bezet door de Russen. De bekende Berlijnse muur, die gebouwd werd in 1961, verdween pas vanaf 9 november 1989. Een jaar later was Duitsland herenigd tot één land. Nu 30 jaar geleden dus.
Het kaartje op de zegel geeft de situatie erg onduidelijk weer. Ik heb niet kunnen achterhalen waarom Dominica deze postzegel heeft uitgegeven. Met andere woorden: wat was de relatie tussen Dominica en Adenauer?
De geboorteplaats van een automerk
In 2006 bestond de Duitse stad Ingolstadt 1200 jaar. Deze middelgrote stad ligt aan de Donau midden in de deelstaat Beieren. Uitgegeven op 2 maart 2006.
Met een historische kaart als achtergrond zijn de belangrijkste gebouwen van de stad afgebeeld. Links zien we de historische Kreutztor, die ooit deel uitmaakte van de stadsmuur. De kerk met de twee verschillende torens is de (Liebfrau)Münster. De spitse toren is van de Asamkirche Maria de Victoria. In het oude centrum vinden we veel straten en pleinen met barokke gevels.
Ingolstadt is ook bekend door de Audifabrieken. Het enorme fabriekscomplex ligt ten Noorden van de stad. Wist u overigens dat de naam Audi de Latijnse vertaling is van de voornaam van August Horch, de oprichter van het bedrijf?
Avenir Light is a clean and stylish font favored by designers. It's easy on the eyes and a great go-to font for titles, paragraphs & more.
Een fraai stukje topografie
Eugeniusz Romer (1871 – 1954) was een veelzijdig Poolse geograaf en cartograaf. In de jaren tussen 1908 en 1960 gaf hij tientallen atlassen uit, voornamelijk van Polen en de omliggende landen.
De afgebeelde zegel geeft een beeld van Polen in 1927. Op deze kaart zijn met verschillende kleuren de hoogteverschillen in het landschap aangegeven. Van bovenaf zien we een klein stukje van de Baltische Zee met de havenstad Gdansk bij de uitmonding van de rivier de Wisla (vroeger Weichsel). Stroomopwaarts de rivier volgend komen we in Warschau, de hoofdstad van Polen. De Wisla stroomt met veel bochten verder langs Krakau naar de plaats waar zij ontspringt in de Karpaten bij het drielandenpunt Polen- Tsjechië-Slowakije. De lengte van de rivier is 1070 kilometer. Uiterst links zien we Praag en daarboven Dresden. Dit is dus een hoogtekaart, er staan dus geen landsgrenzen aangegeven.
De zegel links op de envelop is een historische plattegrond van Toruń (Thorn) in 1839. In deze stad langs de Wisla werd in 1473 de wiskundige Copernicus geboren.
Politieke strijd om een stuwdam
Een Slowaakse combinatiezegel, uitgegeven op 12 november 1993 ter gelegenheid van de voltooiing van de stuwdam met schutsluizen in de Donau bij Gabčikovo. De aanleg ging gepaard met veel politieke geschillen tussen Hongarije en (eerst nog) Tsjecho-Slowakije, later Slowakije.
Bij Gabčikovo vormt de oorspronkelijke en bochtige loop van de Donau de grens tussen beide landen. Voor verbetering van de bevaarbaarheid is op Slowaaks grondgebied het Donaukanaal gegraven. In dit kanaal is bij Gabčikovo, tussen Budapest en Bratislava een stuwdam met waterkrachtcentrale gebouwd. Voor de scheepvaart werd een enorme schutsluis aangelegd. Meerdere malen waren beide landen het niet eens over de uitvoering en de gevolgen voor het milieu. Ook politieke veranderingen waren de oorzaak van vertragingen. Mede hierdoor duurde de bouw en de administratieve afwikkeling van het complex van 1977 tot eind jaren negentig. Pas in 1997 werd bij het Internationale Gerechtshof in den Haag de laatste uitspraak gedaan.
Op de postzegel zien we links de dam en de sluis in het Donaukanaal. Het kleine kaartje rechts is voor ons belangrijker, het toont de scheepvaartroute van de Zwarte Zee naar de Noordzee. Deze route volgt de Donau in Roemenië, Bulgarije, Servië, Kroatië, Hongarije, Slowakije, Oostenrijk en Duitsland.
Het Main-Donau kanaal in Midden-Duitsland vormt de verbinding met de Rijn en de Noordzee. Dit kanaal kruist ten zuiden van Nürnberg bij Hilpoltstein de Europese waterscheiding.
R-M-D staat voor Rhein-Main-Donau. De dubbele pijlen geven de stroomrichtingen aan.
Hongaarse rivieren
Op deze uitsnede van een Hongaarse briefkaart zien we rechts een kaartje van Hongarije. Briefkaarten met een voorgedrukte afbeelding van een landkaart komen in mijn verzameling niet vaak voor. Het is een eenvoudig kaartje van Hongarije, we zien alleen een paar rivieren en het Balatonmeer, dat met een lichte vlek is aangegeven. De rivier in het midden is de Donau. Links bovenaan (onder de F) als grensrivier met Slowakije. Daarna buigt de rivier af naar het zuiden en loopt langs Budapest (bij het dubbele lijntje) verder richting Kroatië en Slovenië. De Donau ontspringt in het Zwarte Woud in Duitsland en komt via de Donaudelta uit in de Zwarte Zee. De Donau is met een lengte van 2829 kilometer na de Wolga in Rusland de op één na langste rivier in Europa. In het oosten stroomt de Tisza, de tweede grote rivier in Hongarije.
Veel meer dan 50 jaar scheepvaart
Op deze Zwitserse postzegel zien we de loop van de Rijn door de landen Zwitserland, Duitsland en Nederland. Op 15 maart 1954 uitgegeven ter gelegenheid van 50 jaar ‘Rheinschiffahrt”.
Tweeduizend jaar geleden kwamen de Romeinen al via deze rivier naar Nederland, waar zij eeuwenlang de noordelijke grens (de Limes) van het Romeinse Rijk vormde. De Rijn is ook heden ten dage een erg belangrijke verkeersader over het water. Vanaf Rotterdam kan via het Main-Donau kanaal gevaren worden tot de Zwarte Zee bij Roemenië. Op het kaartje zien we de rivier vanaf Basel in Zwitserland tot aan de Noordzee. Van Basel tot Karlsruhe vormt zij de grens tussen Duitsland en Frankrijk. De topografie van het kaartje is erg onduidelijk en geeft geen betrouwbaar beeld van de werkelijke situatie. In Nederland zien we de steden Rotterdam, Dordrecht, Antwerpen (aan de Schelde), verderop liggen Mannheim, Straatsburg en Basel.
Waterbouwkundige meesterwerken
Deze zegel werd op 20 september 1975 uitgegeven ter gelegenheid van de opening van het Schelde-Rijnkanaal. Al in 1920 vroeg de Belgische regering om een betere verbinding van de Rijn met Antwerpen.
Het afgebeelde kanaal begint in de haven van Antwerpen ten westen van het dorp Zandvliet, passeert de grens met Nederland en doorsnijdt Zuid-Beveland ten westen van Woensdrecht.
Onder de naam ‘EENDRACHT’ loopt het kanaal door de gemeente Tholen en langs St. Philipsland om uit te komen in het Volkerak.
De lengte van het kanaal is 38 kilometer, de breedte is 120 meter en de diepte ruim 6 meter. Er zijn twee sluiscomplexen in het kanaal opgenomen: de Kreekraksluizen (het vierkantje) bij Bergen op Zoom en de Volkeraksluizen (1957-1974) bij Willemstad. Dit sluizencomplex met drie kolken van 330 bij 24 meter is het grootste en drukst bevaren complex in Europa. De sluizen zijn dag en nacht in bedrijf, 150.000 vrachtschepen vervoeren jaarlijks 220 miljard kg aan goederen door de sluizen.
228 kilometer korter varen
Het Noord-Oostzeekanaal of Kielerkanaal vormt de verbinding tussen de Noordzee en de Oostzee. Met 30.000 schepen (2018) is het één van de drukst bevaren kanalen ter wereld. In 1995 bestond het kanaal 100 jaar.
Door de aanleg van het bijna 97 kilometer lange kanaal is de route van Rotterdam naar Stettin in Polen 325 kilometer korter geworden. Komend vanaf de havenstad Kiel aan de Oostzee loopt het kanaal door de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein en komt bij Brunsbüttel uit in de monding van de Elbe. Bij beide steden zijn sluizen aangelegd om de werking van eb en vloed op te heffen en het hoger dan de zeespiegel gelegen kanaal bevaarbaar te houden.
Het kanaal is sinds 1886 enkele keren verbreed en verdiept. Bij Brunsbüttel wordt momenteel gewerkt aan een nieuwe sluis met een breedte van 42 meter en een drempel op 14 meter diepte.
Door veel bochten en sluizen naar St. Petersburg
In 1966 was de belangrijkste verbetering van de Wolga-Baltische waterweg gereed. Deze scheepvaartroute verbindt de rivier de Wolga met de Finse Golf bij St. Petersburg. Op de zegel staat: ‘Wolga-Baltic vaarroute genoemd naar Lenin’.
Onderaan: ‘USSR Post’ met de waarde aanduiding van 6 kopeken
Laten we de hele route eens proberen te volgen. Op de postzegel zien we rechtsonder Moskou met één van de torens van het Kremlin. Vanuit Moskou loopt een kanaal (het gekartelde lijntje) naar de Wolga, die daar als de langste rivier van Europa (3530 kilometer) naar het noorden stroomt. Bij het standbeeld van Lenin begint het gedeelte van de route waar het eigenlijk om ging: een verbetering van de bevaarbaarheid voor grotere schepen. De route volgt eerst nog een stukje de Wolga en doorkruist een paar meren en kanalen. De figuurtjes geven de plaatsen aan van de vele sluizen. Na veel bochten komt de route via de kanalen langs het Ladogameer en de rivier de Neva uit in de Finse Golf bij St. Petersburg. Het gebouw dat daar bij is afgebeeld maakt deel uit van de Petrus-en- Paulusvesting uit het begin van de achttiende eeuw.
Een goede samenwerking
Twee identieke afbeeldingen, op 17 juni 1993 uitgegeven door Denemarken en Rusland ter gelegenheid van het 500-jarig bestaan van handelsbetrekkingen tussen beide landen.
Dat het hier gaat om een scheepvaartroute is, gezien die 500 jaar wel duidelijk. Blijkbaar was het toen al mogelijk om met (kleine) schepen vanaf Moskou (rechts) te varen naar St. Petersburg (rechtsboven). Vandaar liep de handelsroute via de Finse Golf, in de Oostzee langs het Deense eiland Bornholm en de Sont naar Kopenhagen.
Geen echt eiland meer
Op 21 juni 1966 werd de brug geopend die de verbinding vormt tussen het Île d’Oléron en het vasteland van Frankrijk. De brug is 2862 meter lang en op het hoogste punt ruim 23 meter hoog.
Over de brug met een breedte van 10,60 meter loopt de D 26. De brug is helemaal in gewapend beton uitgevoerd; er is 24900 m3 beton en 2700 ton staal voor gebruikt. De vier grootste overspanningen zijn 80 meter breed. Omgerekend waren de kosten 45 miljoen euro. De oplevering vond plaats op 19 maart 1966.
Tot 1991 moest tol worden betaald om dit op één na grootste eiland van Frankrijk via de brug te bezoeken. De bevolking van Île d’Oléron leeft van de visserij, wijnbouw en het toerisme.
Op het kaartje en de postzegel zien we ook een stukje van de westkust van Frankrijk ten zuiden van de kustplaatsen La Rochelle en Rochefort. De brug ligt tussen de plaatsen Le Chapus en Ors.
Minder gas voor West Europa
Op 12 december 1961 uitgegeven ter gelegenheid van de 15e bijeenkomst van de Raad voor Wederzijdse Economische Bijstand (Comecon) in Warschau. Het is al jarenlang duidelijk dat de enorme aardgasreserves in Rusland voor heel Europa van wezenlijk belang zouden kunnen zijn. ‘ROPOCIAG PRZYJAZNI’ staat letterlijk voor ‘winstgevende pijpleiding’.
Op de kaart zien we het schematisch aangegeven tracé van de eerste olieleidingen vanuit Siberië in Rusland (Z.S.R.R) naar Polen (Polska), Oost Duitsland (N.R.D.), Tsjecho Slowakije (C.S.R.S.) en Hongarije (Wegry). Roemenië wordt wel vermeld, maar was blijkbaar toen nog niet aangesloten. Deze olieleidingen zijn later gevolgd door aardgas leidingtracées door de Oostzee (Nordstream 1 en 2) en de Turkisch Stream via Turkije. Als gevolg van onenigheden over de oorlog tussen Rusland en Oekraine zijn in 2023 beide Nordstream leidingen buiten werking gesteld.
Nu uiteen gevallen in zelfstandige republieken
Uitgegeven op 1 maart 1940. Een afbeelding van het vooroorlogse koninkrijk Joegoslavië. De toeslag van 2 Dinar was bestemd voor de postbeambten in Zagreb. De zegel toont de landen binnen het vooroorlogse Joegoslavië.
In 1941 viel Duitsland het land binnen en werd koning Peter II afgezet. Het land werd in meer of mindere mate bezet door de omliggende landen. Duitsland bezette Slovenië en Servië, Italië idem Kroatië en Montenegro, enz. Tot 1944 heerste er politieke chaos in het land. Communistische partizanen speelden een belangrijke rol bij het tot stand komen van een communistische staat onder leiding van Josip Tito. Op de kaart zijn de provincies, beter gezegd de deellanden van Joegoslavië bij name genoemd. Dravska is het tegenwoordige Slovenië. De banovina (provincie, donkerblauw) Hrvatska is ongeveer het Kroatië van heden. Zetska staat voor Montenegro en Vardarska beslaat ongeveer het tegenwoordige Macedonië.
Italië krijgt Triëst
In 2004 bracht Slovenië een herdenkingszegel uit omdat het toen 50 jaar geleden was dat in Londen een belangrijk verdrag werd ondertekend. In dit verdrag werd vastgelegd hoe de verdeling zou zijn in de na de Tweede Wereldoorlog betwiste gebieden bij de Italiaanse stad Triëst.
Italië en het na-oorlogse Joegoslavië maakten beide aanspraak op de belangrijke havenstad Triëst en een aangrenzende kuststrook. Op de kaart zien we de situatie in 1954, linksboven Italië en in het midden het schiereiland Istrië, als een deel van Joegoslavië. In het genoemde verdrag werd het donkere gebied, met daarin de stad Triëst (CONA (zone) “A”), toebedeeld aan Italië. Het gearceerde gebied (CONA “B”)kwam bij Joegoslavië. Bij het vaststellen van de grenzen tussen Slovenië en Kroatië in 1991 werd zone “B” verdeeld tussen deze beide landen. Die ‘nieuwe’ grens loopt oostwaarts ten zuiden van de kustplaats Piran. JARDANSKO MORJE staat voor Adriatische Zee, Rijeka (rechts midden) is een belangrijke toeristenplaats.
Een belangrijk congres in oorlogstijd
Op 19 oktober 1942 werd in Wenen het Europese postcongres gehouden. Ondanks het feit dat in heel Europa in oorlog was, werden afspraken gemaakt betreffende het internationaal postverkeer.
Het zegelbeeld toont een wat vage kaart van Europa zonder duidelijke landsgrenzen. Logisch, de Tweede Wereldoorlog was in volle gang, grenzen waren verdwenen of werden gewijzigd. Voor welk doel de 7 Pfennig toeslag was bedoeld heb ik niet kunnen achterhalen.
Amerikaanse hulp voor West-Europa
Het Marshallplan was een omvangrijk materieel hulpplan, dat op initiatief van de toenmalige Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken George Marshall tot stand kwam. Het trad drie jaar na de Tweede Wereldoorlog in werking en was gericht op de wederopbouw van de door de oorlog getroffen West-Europese landen. Het doel was vooral de economie te verbeteren om zodoende voldoende weerstand te kunnen bieden tegen de communistische expansie van de Sovjet-Unie. In 1947 werd in Parijs het plan door 16 landen besproken. Dat waren 16 West-Europese landen met uitzondering van Spanje en Finland. Griekenland en Turkije deden wel mee. De hulp bestond tussen 1948 en 1952 uit geld, goederen, levensmiddelen en grondstoffen. Er werd 12,4 miljard dollar in Europa verdeeld, Engeland en Frankrijk kregen het meeste hulp. Ook Nederland deelde mee, maar die hulp werd tweemaal bijna stopgezet. In 1949 door de Politionele acties in Indonesië en in 1950 door de weigering van Nederland om troepen naar Korea te sturen. Nederland zwichtte voor de eisen, u kent het vervolg van de geschiedenis. …..
Op de postzegel tweetalig de tekst: EUROPEAN RECOVERY PROGRAM en het portret van George C. Marshall.
Het begin van een belangrijke Unie
De Luxemburger Robert Schuman stelde in 1950 een plan op om de productie van kolen en staal, de belangrijkste grondstoffen voor de wapenindustrie, onder gemeenschappelijk gezag te brengen. Dit plan zou kunnen zorgen voor een vreedzaam Europa. Op 18 april 1951 werd in Parijs het verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) ondertekend door Frankrijk, Duitsland, Italië, België, Luxemburg en Nederland. De aanhef van dat verdrag staat linksonder op de envelop.
In het poststempel vinden we Schuman en deze zes landen terug.
Links op de Luxemburgse postzegel zijn de beginletters van de COMMUNAUTÉ EUROPÉENNE DU CHARBON ET DE L’ACIER op kunstzinnige wijze weergegeven.
Op de postzegel en in het poststempel staat letterlijk vertaald: De ‘10e verjaardag van het Plan Schuman’ . Eigenlijk is dit plan de eerste aanzet tot een Verenigd Europa, later de Europese Unie.
Ook nu nog wordt 9 mei gevierd als de verjaardag van de EU.
Van koninkrijk naar republiek
De Midden-Afrikaanse republiek Burundi gaf op 5 november 1965 ???? een serie ruitvormige postzegels uit ter gelegenheid van ‘Het jaar van internationale samenwerking in de gezondheidszorg’.
Op de kaart van Europa zijn alleen enkele hoofdsteden en belangrijke rivieren te zien. Verder is het beeld opgeleukt met het Europa-motief van 1962(!), twee vredesduiven en twee gestileerde letters ‘E’. Het geheel verdient geen schoonheidsprijs.
In het begin van de 19e eeuw was Burundi een koninkrijk. In 1899 werd het een deel van Duits-Oost-Afrika. De aanwezigheid van de niet-gewenste Europeanen was de oorzaak van ziektes onder de bevolking en de veestapels. Hetgeen in 1944 resulteerde in een ernstige hongersnood. Na de Eerste Wereldoorlog werd Burundi met Rwanda aan België toegewezen. In 1962 werd Burundi, na veel verwikkelingen, een zelfstandige republiek.
Postzegels voor de staatskas
Een eerstedagenvelop ter gelegenheid van de uitgifte van deze Europazegel van de Republiek San Marino. Afgestempeld op 5 mei 1967. Het ministaatje gaf in 1961 de eerste Europazegels uit, maar deed niet mee aan de uitgiften met hetzelfde motief, zoals veel landen dat tot 1974 wel deden.
De eerste Europazegels werden in 1956 uitgegeven door België, de Duitse Bondsrepubliek, Frankrijk, Italië en Luxemburg.
San Marino is geen lid van de Europese Unie, maar heeft wel afspraken betreffende het gebruik van de Euro. Er worden eigen postzegels uitgegeven die voornamelijk dienen om het staatsinkomen te verhogen.
Op de kaart van Europa zijn de westers georiënteerde landen donker(groen) ingekleurd. Dit komt niet overeen met de landen die in 1967 Europazegels (CEPT) uitgaven met hetzelfde motief, de in elkaar draaiende tandwielen. Dat waren er minder dan hier afgebeeld.
Nadenken over een conflict
Deze postzegel van Griekenland is uitgegeven op 1 januari 1991 ter gelegenheid van het 10-jarig lidmaatschap van Griekenland van de Europese Unie.
Afgebeeld zijn de landen die al in 1981 lid waren. De (nadenkende) persoon is de toenmalige president van Griekenland Konstantinos Karamanlis, deze was ook president tijdens de conflicten met Turkije over Cyprus. De 10 sterren duiden op de 10 leden van de EU in 1981. De vertaling van de Griekse tekst bovenaan luidt: HELLEENSE DEMOCRATIE GRIEKENLAND.
Het klopt niet helemaal
Spanje herdenkt in 1994 het 40-jarig bestaan van de ‘UNION EUROPEA OCCIDENTAAL’ ofwel de West-Europese Unie.
De West Europese Unie werd, als voorloper van de Europese Unie, in 1954 opgericht door de 6 EKGS-landen (Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal). De postzegel is in 1994 uitgegeven en toont 9 lidstaten (9 kleine)sterren). Toch is iets vreemd. In 1994 waren 12 landen lid, inclusief Spanje (sinds 1986). Het kaartbeeld komt niet overeen met de realiteit, Denemarken, Ierland (1973) en Griekenland (1981) waren wel lid, maar ontbreken. Het Verenigd Koninkrijk (1973) is echter wèl afgebeeld.
Het gordijn iets opgetrokken
Van 10 tot 24 augustus 1961 werd in Brno, in het voormalige Tsjecho-Slowakije een internationale beurs georganiseerd. De tekst MVB staat voor Internationale handelsbeurs, de tekst daar onder betekent: ‘zakelijke samenwerking’. In het midden het logo van de beurs. Brno ligt in het zuidoosten van Tsjechië.
Op 28 oktober 1918 werd Tsjecho-Slowakije onafhankelijk verklaard van Oostenrijk-Hongarije. In de jaren vóór de Tweede Wereldoorlog werden, mede door een weinig daadkrachtige regering steeds gebieden door de omringende landen geannexeerd. De Duitse bezetting duurde tot 1945, toen het land door de Russen werd bevrijd. In 1948 werd Tsjecho-Slowakije een communistische republiek en verdween achter het ‘IJzeren Gordijn. In de jaren 60 kwamen er wat meer vrijheden, zoals bij de journalistiek en de kunsten. Hoogtepunt in dit vernieuwingsproces was de ‘Praagse Lente’ in 1968. Daar kwam een eind aan toen de Waschau-pact landen, met Rusland als leider, op 20 augustus 1968 het land binnen vielen. Alle hervormingen werden teruggedraaid en het land werd weer communistisch. Toen in 1993 het IJzeren Gordijn was opgetrokken, splitste Slowakije zich af en ontstonden Tsjechië en Slowakije als twee zelfstandige socialistische republieken.
Historische pelgrimsroutes
Een San Marinese uitgifte ter gelegenheid van het Heilig Jaar 2000. De via Francigena is niet één enkele pelgrimsroute naar Rome, maar een verzameling van wegen die deel uitmaken van een route door Midden-Europa en die met name door Frankrijk lopen.
De meest bekende route is die van de aartsbisschop van Canterbury in het jaar 990. Dankzij diens dagboek was het mogelijk de door hem afgelegde route in kaart te brengen. Ook beschreef hij de dorpen en steden langs de route. De stippellijn geeft de route aan van Bremen via Aosta in Zwitserland naar Santiago de Compostella. De getrokken lijn geeft de route Canterbury-Rome aan. In Toscane wordt extra aandacht besteed aan de route door middel van verwijzingen naar interessante bezienswaardigheden, alternatieve routes enz.
Samenwerken voor een veilig Europa
De Duitse Democratische Republiek gaf op 30 juli 1975 deze postzegel uit ter gelegenheid van de ‘Europese Conferentie over Veiligheid en Samenwerking’. Op het kaartbeeld zien we de situatie in Europa zoals die in de zeventiger jaren was. Het middelpunt van de stralenbundel is de Finse hoofdstad Helsinki.
Op initiatief van het Warschau-pact werd in 1967 een eerste aanzet gegeven om te komen tot ontspanning en veiligheid in Europa. Pas in 1970 groeit in de West-Europese landen het besef dat dat wel eens een goed idee zou kunnen zijn. Op 3 juli 1973 werd in Helsinki door 7 Warschaupactlanden, 15 leden van de N A V O en 13 neutrale landen gezamenlijk overleg gestart , hetgeen op 1 augustus 1975 resulteert in de oprichting van de Europese Conferentie over Veiligheid en Samenwerking.
De zegel in dit blokje toont hetzelfde onderwerp als de zegel hiervoor van de DDR. De tekst rondom het kaartbeeld luidt: ‘Europese Conferentie over Veiligheid en Samenwerking’.
Deelnemers aan de niet-regelmatige ontmoetingen van de Conferentie zijn de 47 leden van de Raad van Europa, aangevuld met VS; Canada; Vaticaanstad; Wit-Rusland; Mongolië; en vijf voormalige Sovjetrepublieken in Centraal-Azië. Dat zijn: Kazachstan; Oezbekistan; Turkmenistan; Tadzjikistan en Kirgizië.
Rondom de postzegel van Europa zien we de plaatsen waar de conferenties onder andere werden gehouden. Links: Genève in 1974 (voorbereidingen); bovenaan Helsinki in 1975 (oprichting); rechts Belgrado in 1977 (Wikipedia meldt 1978) en Madrid in 1980. De conferenties werden gehouden in de afgebeelde gebouwen.
Dragende bomen in Albanië
Op 29 juli 2011 gaf Albanië deze Europazegel uit. De zegel staat in het teken van het behoud van de bossen. ‘Pyjet’ betekent dan ook ‘bos(sen) en meer in het algemeen: ‘regenwoud’. Op de kaart van Europa, die ‘gedragen’ wordt door bomen, komen geen topografische gegevens voor. De Scandinavische landen vallen buiten het beeld.
De Albanese naam van het land is SHQIPËRIA hetgeen betekent ‘ land van de adelaar’. De naam Albanië wordt uitgelegd als ‘het land van de witte bergen’.
De hoofdstad is Tirana, 57% van de bevolking is Islamitisch.
Albanië is lid van de Raad van Europa en sinds 2014 kandidaat-lid van de Europese Unie.
Een prachtig ontwerp van Milena
Op 21 april 2011 gaf Montenegro voor de zevende keer Europazegels uit. Het is een zegel met een prachtig ontworpen afbeelding van Europa. Afgebeeld zijn de landen die lid zijn van de Raad van Europa, dat is dus niet de Europese Unie.
Montenegro, of wel Crna Gora, wat Zwarte Berg betekent, is een republiek, deel uitmakend van de Balkan in Zuidoost Europa. De hoofdstad is Podgorica, het vroegere Titograd. Het aan de Adriatische Zee grenzende land maakte tot 1992 deel uit van de Socialistische Federale Republiek Joegoslavië. Tot 2006 vormden Montenegro en Servië samen de Federale Republiek Joegoslavië, na de ontbinding daarvan werd Montenegro onafhankelijk. De inwoners van het goedkope vakantieland heten Montenegrijnen.
Deze fraaie Europazegel werd ontworpen door de bekende Servische grafisch ontwerpster en illustratrice Milena Kaluderovic Tonic. BLICDRUK is een commerciële drukkerij in Serajewo.
Iers is een moeilijke taal
Een zegel uit een serie van vier Europazegels van Ierland. Uitgegeven op 6 april 1995. Het Ierse ‘SIOCHÁIN AGUS SAORADH’ betekent: ‘Vrede en Vrijheid’.
Een prachtige en toepasselijke afbeelding van een vredesduif boven Europa. De waarde aanduiding 44 is in Ierse ponden, dus 44 pence. Het pond werd in Ierland ook in 2002 vervangen door de Euro.
De lijnen in het kaartbeeld geven de geografische lengte en breedte aan. De rechte lijn die rechts van de kop van de duif over Londen loopt, is de 0 o meridiaan, hier over later meer.
Een Romeinse wegenkaart
Op dit blokje heeft Hongarije getracht de wegen binnen het voormalige Romeinse Rijk weer te geven. Dat zal zijn gebeurd aan de hand van historisch kaartmateriaal en de aanwezigheid van nog steeds als zodanig bekend zijnde wegen. Eigenlijk is het niet mogelijk alle Romeinse wegen op zo’n klein kaartbeeld te tonen.
Binnen de LIMES was Europa doorsneden met handelsroutes van Spanje tot in Turkije en Egypte. In Italië lopen nu nog vanaf Rome de Via Appia naar Brindisi en de Via Aurelia naar Pisa en Genua. De Via Augusta was één van de langste routes door Spanje van de Pyreneën naar Cadiz. In Nederland liep de belangrijkste weg langs de Limes, de Romeinse Noordgrens. Belangrijke grensplaatsen waren: Trajectum (Utrecht); Laurium (Woerden); Albanianae (Alphen); Nigrum Pullum (Zwammerdam); Matilo (leiden) en Lugdunum Batavorum (Katwijk). Allemaal gelegen op de zuidoever van de (oude) Rijn. Een bekende Romeinse wegenkaart is de Peutingerkaart uit de derde of vierde eeuw.
Het inschrift op de postzegel ‘EURÓPA NAGY UTJAI’ betekent: ‘grote/belangrijke wegen in Europa’.
Alphilia