Alphilia

Wie ben ik:

 

Mijn ouders hebben mij Mark Mulder genoemd, en dat was in 1966 te Leiden, ik was dan wel iets te vroeg geboren, maar dat is helemaal goed gekomen. Daarna weer terug naar het ouderlijk huis aan de Emmalaan in Alphen a/d Rijn.   Lagere scholen tot 16 jaar in Alphen a/d Rijn gedaan, laatste 4 jaar MTS waren Leiden, Lammenschans. Omdat ik op mijn 16e nog steeds niet echt wist wat te gaan doen als vervolgopleiding na de Mavo, is dat dan richting Bouwkunde geworden. Dat bouwen met Lego… kan er mee te maken hebben dat mijn ouders deze keuze hadden gemaakt: MTS, dat ik dit wel leuk zou gaan vinden. Tijdens mijn stagetijd heb ik pas mijn draai/richting gevonden, en dat is de tekenkamer geworden. Na mijn diploma gehaald te hebben in 1986 heb ik gesolliciteerd bij een klein adviesbureau in staal- en beton constructies. Daar ben ik begonnen op de tekentafel met het tekenen van platen. Pas na enkele maanden, kwam het ‘echte werk’ pas om te hoek kijken: een kleine staalconstructie uittekenen, met controleren van aansluitingen e.d. en dan alle tekeningen lichtdrukken voor de werkplaats van een staalbedrijf.  Na een overname en faillissementen met doorstart [zelfs tot twee keer aan toe] werd tekenwerk eind 2000 doorgezet met de computer.  Ja, dat was een gigantische stap voorwaarts, werd gezegd.  Ik zelfs, had totaal geen kennis en achtergrond met computers en de programma’s!  Maar dat is helemaal goed gekomen door het ‘gewoon’  maar te gaan doen.  Ondertussen werkzaam bij een ander staalbedrijf, met nog steeds het tekenwerk voor staalconstructies, groot én klein, het is altijd een anders een project, geen opdracht is hetzelfde. Dat maakt het leuk.

Als kleine jongen dus ook postzegels verzameld, dat was leuk. Dan vraag je aan buren of die dus postzegels voor je hebben, in de jaren 1970 werden er nog regelmatig kaarten verstuurd, in Nederland of zelfs uit het buitenland. Van zakgeld mijn eerste Nederlandse postfrisse zegels op het postkantoor aan de Julianastraat gekocht, dat was net voor 1979. Kort daarna mijn eerste Davo Cristal album Nederland voor mijn verjaardag gehad, dat is een mooi album, ik heb er nog een met die harde kaft en bijna standaard albumbladen.  Dit album heb ik nog steeds, prachtig was dat. Maar tijdens de Brugklas tijd, is het verzamelen op een heel laag pitje gekomen, misschien zelfs wel tot stilstand.  Ik heb dit weer opgepakt rond 1990. Mijn jongste broer had een oud album gevonden, en daar zat één Japanse zegel in en dat intrigeerde mijn echt. Ik was al aan het werk voor een aantal jaren en heb het verzamelen van de postzegels met dit land, Japan weer opgepakt om te gaan verzamelen. Erik Boeré was er volgens mij net begonnen met die winkel in de Julianastraat, tegenover het postkantoor wat nu al zo’n beetje 24 jaar weg is. Maar met deze zegels, is die interesse in meer Aziatische zegels begonnen, en regio Azië verzamel ik nog steeds.  Het is een groot gebied met vele mooie zegels, thema’s en er is goed aan te komen op elke verzinbare manier zoals ruilbeurs, internet, medeverzamelaars.  Bij sommige landen, wil je eigenlijk een mooier album ‘hebben’ dan het insteekalbum, en dat kan tegenwoordig, zelf ‘gemaakt’ met hulp van de blanco bladen van Davo.  Al laat ik het dan wel printen bij een repro-bedrijfje in Alphen a/d Rijn. Ik ben elke keer weer blij met het mooie eindresultaat.

Ondertussen sinds 2002 met mijn huidige partner getrouwd sinds 2005. Wij hebben geen kinderen. Wij wonen in Alphen a/d Rijn en ik zo’n beetje mijn hele leven al.  Ja, je ziet zo’n dorp groeien en groter worden. Mijn huidige echtgenote is Filippijnse en is nu ruim 22 jaar in Nederland. Dus haar land, de Filippijnen, verzamel ik dan automatisch ook. Dit zijn ook mooie zegels. Met diverse achtergronden zoals ruim 450 jaar Spaanse overheersing [wat niet fris was om het maar zo te zeggen] en ook nog eens bijna 50 jaar door de Verenigde Staten van Amerika. Sinds 4 juli 1946 is het onafhankelijk.  Ook bij zegels van de Filippijnen is er veel op te zien van het land zelf, cultuur, flora en fauna, veel personen, vrijheidsstrijders, nationale helden e.d..

Een andere hobby is nog Lego. Ook dat is al als kleine jongen begonnen, de fascinatie wat je er toen al mee kan bouwen. Ik had zelf geen Lego, ja een paar kleine autootjes, die er nog zijn. Prachtig, best wel sentimenteel zoals je dat had begin jaren 1970. Een buurjongen  in 1975, had wel Lego, dus zo’n beetje elke woensdag middag, wiste moeders wel waar ik zat.   Als je nu ziet wat er allemaal mee gebouwd kan worden, een wereld van verschil met dat Lego anno 1970. Volgens mij, maakt leeftijd niet zo veel uit om er mee te bouwen, verzinnen. Echt er mee spelen, dat is voor mij niet van toepassing, maar het kan wel.  Bij Lego, lijkt het wel omgekeerd te werken, juist bij de wat oudere jongeren, is er meer groei in verkoop/aankoop van Lego. Lego-mannen/vrouwen, of in Lego-term ‘AFOL’ genoemd, komen er meer en meer bij.  Oh ja, dat ‘AFOL’ staat voor Adult Fan[s] Of Lego.  Lego is niet echt leeftijd gebonden.  Onze hobby het verzamelen van postzegels heeft wel een wat grijs en stoffig imago, helaas wel. Herkenbaar?   Nou, niet voor mij. Ik vind beide hobbies prachtig én het geeft mij een mooie ontspanning in deze snelle, toch wel hele snelle wereld.   We hebben dan wel met internet een schat aan mooie info tot onze beschikking én ook nog een ruime keuze wereldwijd, om aan je zegels te kunnen komen.

Ik geef de pen door aan…. Jaap van Vliet.